معنای زندگی در ادیان جهان

در آنچه در پی میاید, به موضوع معنای زندگی در ادیان جهان از موضعی میپردازم که آن را موضع عموم ادیان میدانم و فقط برای اینکه نکاتی را که خواهم گفت تثبیت کنم و برایشان مثالهایی بیاورم به ادیان خاصّ اشاره میکنم. نیمه ی نخست توصیفی خواهد بود. با ابتناء بر این فرض که موضع اساسی ادیان اینست که زندگی معنادارست, نخست, میکوشم تا تفسیری آفاقی[2] از معنای زندگی ـ به تعبیری گستاخانه, تفسیری از منظر الاهی ـ عرضه دارم و, سپس, به راههای عمده ای که انسانها از طریق آنها به آن معنا دست مییابند اشاره میکنم. نیمه ی دوم مکتوب من به ارزیابی اختصاص دارد; [یعنی به اینکه] آیا موضع ادیان راجع به معنای زندگی درستست یا نه.